Het lijkt erop dat Nederlanders voorlopig voor een woordeloze variant daarvan hebben gekozen, de tijdrovende Brabantse Drieklappper, die menig buitenlander juist versteld doet staan.
Het ogenblik was daar voor een formeel huwelijksaanzoek. Net als moslims en hindoes plegen te doen, werd dat aanzoek lange tijd eerst gericht tot de vader van het meisje, zonder dat de jongen en het meisje erbij waren; soms zelfs zonder dat zij het wisten. Dit was tegen de wil van de Kerk, maar het kerkvolk en de wetgever verkozen anders.
Onder de adel, regenten, fabrikanten en rijke boeren is het tot in de negentiende eeuw voorgekomen dat de verkering zelfs kon beginnen met een aanzoek. Iemand informeerde namens de familie van de jongen bij de vader van het meisje of zij vrij was. Vervolgens waren het de gezinshoofden die het stel aan elkaar koppelden en de uithuwelijking regelden. Dat het aanzoek werd gericht tot de vader van het meisje lag voor de hand, want hij diende toestemming voor het huwelijk te verlenen.
Datingsite voor studenten belgie
Dat moest zelfs notarieel als hij niet in levenden lijve bij de ceremonie aanwezig kon zijn. De leeftijd tot wanneer toestemming was vereist varieerde in de loop der eeuwen. Tijdens de Republiek was dat tot 20 jaar voor meisjes en tot 25 jaar voor jongens, volgens het idee dat meisjes eerder volwassen zijn. Nieuwe wetgeving van voerde een levenslange toestemming in, wat twee jaar later weer werd teruggedraaid tot 21 jaar voor beide seksen. Allicht om de genoten vrijheid in te tomen werd de leeftijdsgrens in verhoogd tot 30 jaar, wat tot zo is gebleven.
Daarna werd het weer tot 21 jaar en sinds tot 18 jaar, waarmee de ouderlijke toestemming feitelijk vervallen is verklaard, want dat is tevens de jongste leeftijd waarop iemand in het huwelijk kan treden. Dispensatie voor meisjes tot 16 jaar is in geval van zwangerschap wel mogelijk, maar dat geschiedt dan door de overheid. Bezegeling van een aanzoek. Reijntjes, ca De voorstelling stamt nog uit de Pruikentijd, 18e eeuw. Maar het aanzoek wordt al wel gezien als iets dat slechts het paar aangaat.
Alleen al de wijze waarop het aanzoek in de loop van de tijd plaatsgreep, toont hoezeer de relatie tussen een jongen en een meisje steeds persoonlijker is geworden. Eerst begon de vader van de jongen hem als lijdend voorwerp mee te nemen naar de vader van het meisje; daarna werd de vader slechts de begeleider van zijn zoon en weer later bleef hij helemaal weg.
AANGERADEN
Nog steeds werd het aanzoek tot de vader van het meisje gericht, niet tot haarzelf, maar ook dat veranderde. Het meisje kreeg eerst een informeel aanzoek en kwam erbij zitten als haar aanstaande een formeel aanzoek bij haar vader deed. Dat aanzoek werd: vragen om instemming in plaats van toestemming. En ten slotte: de jongen en het meisje die samen al dan niet officieel aankondigen dat ze hebben besloten te trouwen, of zelfs dat niet eens: ze gaan zonder enige kennisgeving samenwonen.
Deze laatste revolutie in de menselijke betrekkingen heeft zich voltrokken sinds de jaren zestig. Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek woonde aan het eind daarvan een op de tien stellen eerst enige tijd informeel samen, tegenwoordig is dat maar liefst negen op de tien. In hedendaagse etiquetteboeken zal men hierom geen uitgebreide instructies voor het aanzoek vinden, maar Amy Groskamp-ten Have gaf na de Tweede Wereldoorlog jongens uit de burgerij nog de volgende aanbevelingen mee.
Tijdens het tweegesprek met de vader van het meisje diende de serieuze kandidaat eerst toestemming te vragen om zich met diens dochter te mogen verloven. Dan zei hij: 'Ik begrijp, dat U graag alles van mij en mijn familie en mijn omstandigheden wilt weten' en hij begon aan een opsomming: namen zowel van vaders- als van moederszijde, beroep van vader en grootvader, eventuele algemeen bekende persoonlijkheden in de familie, zijn leeftijd, gezondheid, godsdienst, politieke overtuiging, opleiding, diploma's, betrekking, inkomen, carrièreperspectieven en namen van mensen die bereid waren referenties over hem te verstrekken Een Frikandel Speciaal in de vorm van een hart, gemaakt op verzoek van een meisje dat met dit gerecht de vraag inleidde of haar vriend met haar wilde trouwen.
Zij vroeg dus hem. Facebook Cafetaria Smickel, Veldhoven.
rituelen en tradities
Het aanzoek aan de ouders van het meisje mag een futiliteit zijn geworden - bij het aanzoek tussen de jongen en het meisje zien we het omgekeerde. Lang is dat een intieme gebeurtenis gebleven, waarbij het opleidingsniveau en de romantische inslag van het paar voor de enscenering zorgden.
De ridderlijke knieval was immers niet iedereen bekend. Sinds enige decennia worden aanzoeken in graffiti op viaducten geschreven, ze dalen neer vanuit luchtballonnen of worden zonder waarschuwing vooraf overgebracht door een televisiepresentator. Op Youtube zijn zelfs aanzoeken te vinden met een flashmob als animator. Hoewel het aantal paren dat deze publieke weg kiest niet groot is, lijkt er een algehele strijd te zijn ontbrand om originele manieren te bedenken.
De huidige gelijkwaardigheid tussen man en vrouw heeft natuurlijk de behoefte aan een nieuwe vorm voor het aanzoek doen ontstaan, want inmiddels schijnt dit al in twintig procent van de gevallen door de vrouw te worden uitgesproken.
Tien waardevolle tips om de hitte te overleven
Maar belangrijker lijkt dat paartjes hun exclusieve verhouding bevestigd willen zien tegenover een getuigende massa. Het is theater van het persoonlijke. En het beste bewijs dat relaties tegenwoordig absoluut privé zijn. Een huwelijksaanzoek heette vroeger ook een huwelijksvoorstel en dat tekende de sfeer. Vertegenwoordigers van beide families werden uitgenodigd 'op het huwelijk te zitten' en het was doorgaans aan een notaris, dominee of priester om 'de knoop te leggen'.
De onderhandelingen over de huwelijkse voorwaarden gingen met strijkages gepaard, maar waren hard. In de christelijke wereld heeft zich nooit een vaste voorkeur ontwikkeld voor een bruidsprijs zoals bij moslims of een bruidsschat zoals bij hindoes , want in de bijbel komen beide vormen voor.
- serieuze datingsite Lo-Reninge Belgie;
- Dating voor jongeren.
- 20+ locaties waar je singles of vrijgezellen kan leren kennen - astana.dommasterov.kz.
- De beste 20 plaatsen en manieren om vrijgezelle mannen te ontmoeten!
- sex met ander koppel Seraing Belgie;
Toch werd de bruidsprijs als denigrerend voor vrouwen beschouwd, zoals verwoordt in 1 Cor 'U bent gekocht en betaald, dus bewijs God eer met uw lichaam'. Niettemin bleven zowel de bruidsprijs als de bruidsschat tot in de zeventiende eeuw bestaan, toen het huwelijk in algehele gemeenschap van goederen definitief doordrong. Voordien kon een meisje via een bruidsprijs financiële zekerheid geboden krijgen door de familie van haar man, of als huwelijkskandidate door haar vader extra aantrekkelijk worden gemaakt via een bruidsschat.
Als bruidsprijs kende men de morgengave , een kostbaar sieraad dat na de huwelijksnacht aan de vrouw en haar familie werd geschonken. Als bruidsschat fungeerde de dos , die bij het huwelijk door de vader van de bruid werd ingebracht. De bruidsprijs is al eeuwen weg, maar de bruidsschat heeft zich ontwikkeld tot uitzet.
Ook het gebruik dat de familie van de bruid de kosten van de huwelijksdag betaalt betaalde is op de bruidsschat gebaseerd. Onderhandeling over een huwelijkscontract bij een notaris: kennelijk geen feestelijke gebeurtenis. De aanstaande bruid is afwezig. Olieverf Jan Josef Horemans, Tijdens de onderhandelingen over een huwelijk moest de familie van de jongen eerst de familie van het meisje overtuigen dat zij goed terechtkwam. Dat kon betekenen dat haar vader om inzage van zijn boeken vroeg en onbeschroomd diens bezittingen inspecteerde.
Dan werd de toekomstige huisvesting besproken en de hoogte van het 'weduwen- en speldengeld' bepaald, het geld voor grote en kleine zaken dat zij bij overlijden van haar man zou krijgen. Hier tegenover werd vervolgens de uitzet van de bruid gesteld. Een uitzet kon variëren van kleren en linnengoed tot heuse kapitaalgoederen, wat onder koopmansfamilies niet ongebruikelijk was, zeker wanneer hun dochter een edelman aan de haak had geslagen.
Zodra de partijen akkoord waren kon het huwelijkscontract door een notaris worden ondertekend of aan omstanders 'dedingsluden' of 'hylicksvrunden' in Oost-Nederland worden voorgelezen, wat dezelfde rechtskracht had. Tegen deze 'huwelijkshandel' rezen al in de zeventiende eeuw bezwaren. In een anonieme brochure uit met de titel Huwelijkscontracten en Huwelijksplechtigheden van verscheiden Volken vertelt de schrijver dat hij als getuige was uitgenodigd om een huwelijkscontract tussen een stel, Celiane en Melson, te tekenen.
Toen hij binnenkwam hadden de beide ouderparen al drie uur met elkaar gehaspeld over de vraag wat er moest gebeuren als Celiane in het kraambed stierf en haar kind haar slechts kort zou overleven. Het geschil liep zo hoog op dat het huwelijk alleen door 'teder vleien en zoete bevalligheden' van de twee gelieven kon worden gered.
De 5 beste datingapps om een lief te scoren
Maar toen het contract uiteindelijk werd voorgelezen, liepen bij hen de tranen over de wangen, want het bevatte slechts bepalingen over giften bij vooroverlijden, lijftocht, weduwschap en duur van de rouw; het was een 'testament bij voorraad'. Wat er gebeurde was dat in kringen waar zo'n contract toch al minder belang had, de onderhandelingen erover werden uitgesteld tot na de ondertrouw, dus nadat de toestemming voor het huwelijk al was gegeven.
In de negentiende eeuw werd dat onder de burgerij de gewoonte. Maar met name onder gezeten boeren bleef de oude zakelijkheid nog bestaan. Voor hen stond er ook veel op het spel. Het paar trouwde vaak bij de ouders van de jongen in en moest eventueel het bedrijf voortzetten, wat niet alleen strikte afspraken vooraf maar ook een zorgvuldige partnerkeuze vereiste.
Pas toen de landbouwmechanisatie een behoorlijk niveau had bereikt, kon onder eigenerfde boeren de liefde worden vrijgegeven. Met de ondertekening van het huwelijkscontract was de verloving, de belofte om te trouwen, een feit. De trouwbelofte werd in de regel bekrachtigd door een geschenk van de jongen aan het meisje, ook wanneer er helemaal geen huwelijkscontract bestond, zoals bij de meeste mensen het geval was. Als geschenk dienden een penning, een ring, een vingerhoed of een stuk koek en een paar hazelnoten. Rijke lieden bewaarden die doek in een zilveren knottekistje; nu een uiterst kostbare antiquiteit.
Mettertijd heeft de ring, die al bij de Romeinen bekend was, alle andere voorwerpen verdrongen. Voor katholieken is dat niet vreemd, want de ring was sinds de elfde eeuw in de liturgie opgenomen.