Wanneer gooi je nu die handdoek in de ring? En hoe weet je of je de relatie niet nog best een kans geeft? Het zijn vragen waar een groep onderzoekers zich over bogen. Wat bleek? De beste manier om te weten te komen of jij en het lief überhaupt nog schijn van kans maken, is door een simpele voor- en nadelenlijst op te stellen. Een onderzoek uit ondervroeg mensen over hun relatie.
Uit die vragenlijsten konden de onderzoekers 27 redenen om samen te blijven opmaken: dat kon gaan van emotionele verbondenheid, fysieke intimiteit, het feit dat je een gezin hebt of om puur financiële redenen. Maar ze ontdekten ook redenen om er een eind aan te maken: weinig vertrouwen, slechte seks, teveel ruzie, niet compatibel, een nieuwe partner of simpelweg omdat ze het karakter van hun lief niet konden dulden.
Maar wat helpt iemand nu echt bij het maken van zo'n keuze?
Volgens dit model zijn er drie factoren die gaan bepalen of iemand toegewijd blijft. De eerste pijler trapt een open deur in: hoeveel negatieve en positieve ervaringen hebben mensen met hun partner? Die zullen aangeven hoe goed ze zich voelen in hun relatie. Daarna bekijkt het model welke investeringen de mensen maakten voor hun relatie. Dat kan gaan van financieel tot kinderen, vrienden of kennissen. Tot slot wordt er gekeken naar welke alternatieven de persoon nog overhoudt.
Biedt een nieuwe partner zich al een, hoe denken vrienden en familie erover en hoe zou het leven verdergaan mocht het gedaan zijn? Het model toont aan dat tevredenheid en investeringen op een positieve manier bijdragen aan toewijding, terwijl alternatieven dan weer voor een negatieve nood zorgen.
NUjij: Uitgelichte reacties
In een ideale wereld zijn mensen tevreden in hun relatie, hebben ze veel geïnvesteerd en hebben ze amper alternatieven die iets even goed kunnen bieden. Is dat niet het geval? Dan zetten ze hun relatie sneller stop. Al is het in de realiteit wel vaak anders. Mensen over- of onderschatten soms hoe snel ze een nieuwe partner kunnen vinden, hoe hun vrienden zullen reageren en krijgen daardoor soms een vertekend beeld van hoe hun leven er zonder relatie uit zou zien.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan! Ja, ik wil gratis onbeperkt toegang. Volledig scherm. Margo Verhasselt , Bron: ScienceAlert. Facebook 12 0 Whats App Mail 0 Mail 0. Sluit Je naam. Je e-mail. Naam ontvanger. E-mail ontvanger. Stuur mij een kopie. In de nieuwe wet moet echter geen hiërarchie komen in verkrachtingszaken. Seks zonder instemming is verkrachting en zo moet het ook in de wet staan. Lees hier onze inbreng voor de internetconsultatie bij het wetsvoorstel. In Nederland zegt bijna één op de vijf vrouwen dat iemand zonder instemming haar lichaam binnendrong, en 3 procent van de mannen.
Onder homo- en biseksuele mannen komt seksueel geweld vaker voor dan onder heteroseksuele mannen.
Seksuele meerderjarigheid
Verkrachters zijn, in tegenstelling tot wat de meeste mensen denken, meestal niet onbekende mannen die vrouwen met geweld een donker steegje intrekken. Uit onderzoek blijkt dat verreweg de meeste verkrachtingen — 80 procent — gepleegd worden door ex- partners of andere bekenden. De daders worden veelal niet bestraft. Omdat het slachtoffer geen aangifte doet, omdat de dader niet gepakt wordt, omdat er niet genoeg bewijs is, óf omdat de verkrachting niet als zodanig wordt erkend. Om verkrachting te kunnen bewijzen, moet er sprake zijn van dwang. Doet het slachtoffer aangifte, wordt de dader gepakt én is er bewijs dat er dwang is gebruikt om seks af te dwingen, dan kan de dader maximaal 12 jaar gevangenisstraf krijgen.
Maar dat gebeurde de afgelopen jaren nooit.
Soorten relaties - monogaam - open relatie of poly - LAT | astana.dommasterov.kz - van Sensoa
Gemiddeld krijgt een veroordeelde verkrachter een gevangenisstraf van één jaar en vijf maanden, zo blijkt uit cijfers die het Algemeen Dagblad opvroeg. In 70 procent van de verkrachtingen kan het slachtoffer zich niet verzetten omdat zij verstijft van angst. Deze psychologische en fysieke reactie wordt ook wel freezing of tonic immobility genoemd.
Ook komt het voor dat het slachtoffer gedrogeerd is en zich daardoor niet kan verzetten. Kijk naar een uitzending van Zembla over dit onderwerp. Hij die door geweld of een andere feitelijkheid of bedreiging met geweld of een andere feitelijkheid iemand dwingt tot het ondergaan van handelingen die bestaan uit of mede bestaan uit het seksueel binnendringen van het lichaam, wordt als schuldig aan verkrachting gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren of geldboete van de vijfde categorie.
Om verkrachting te bewijzen moet er dus sprake zijn van dwang. Amnesty voerde een analyse uit naar verkrachtingszaken in Nederland. Hieruit blijkt dat het ontbreken van instemming op zichzelf niet strafbaar is.
- gratis dating Ciney Belgie!
- appen met andere man Edingen Belgie!
- Ik wil je, al schelen we 20 jaar.
- eenzaam in relatie ervaringen Maaseik Belgie!
- Seks op 14 jaar: waar in de wereld kan het al? - Wereld - Knack.
Minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid presenteerde op 12 mei een voorstel om de zedenwet te wijzigen. Dit deed hij via een internetconsultatie. Burgers en organisaties hadden tot 16 augustus de tijd om op zijn voorstel te reageren. Aan de hand van die reacties kan hij het voorstel aanpassen voordat hij het naar de Tweede Kamer stuurt. De minister past in dit conceptvoorstel de verkrachtingswet niet aan.
Het gaat dan om seks met iemand van wie je weet opzetvariant , of kon weten of behoorde te weten schuldvariant , dat diegene dat niet wilde. Hij voert een aparte wet in om dit delict strafbaar te stellen. Op het delict komt de helft van de strafmaat te staan ten opzichte van verkrachting.
Met het wetsvoorstel ontstaat een discutabele hiërarchie in de ernst van verschillende vormen van gedwongen seks. Dit achten wij onwenselijk en niet in lijn met internationale mensenrechtenverdragen. Amnesty vindt dat minister Grapperhaus niet een nieuw delict moet introduceren. In plaats daarvan moet hij de huidige verkrachtingswet aanpassen. Het uitgangspunt moet zijn dat beide partners seks willen hebben. Is dat niet het geval en vindt er toch seks plaats, dan is er sprake van verkrachting. Niks meer en niks minder. Dat is pijnlijk voor de slachtoffers en geen goede boodschap naar de samenleving.
Een voorbeeld in Spanje toont aan wat het probleem hierbij is. Spanje had twee aparte wetsartikelen: één voor verkrachting en één voor seksueel misbruik.
De La Manada-zaak leidde in tot verzet hiertegen onder de Spaanse bevolking. Die zaak draait om de groepsverkrachting van een jarige vrouw in Pamplona in De daders werden opgepakt en veroordeeld, maar in eerste instantie niet voor verkrachting.
Welke Europese landen staan seks toe vanaf 14 jaar?
Onder invloed van alcohol was de vrouw namelijk niet in staat geweest zich te verzetten. Dit leidde tot woede onder de Spaanse bevolking: als dit al geen verkrachting was, wat dan wél? Het rechtsgevoel van de Spanjaarden werd door deze zaak ernstig aangetast en duizenden gingen de straat op. Later achtte het Spaanse Hooggerechtshof verkrachting in deze zaak wel bewezen.
In maart kondigden de Spaanse autoriteiten aan de wet te zullen aanpassen. Wederzijdse instemming voor seks komt daarbij centraal te staan.